Jeden z najbardziej oryginalnych pejzażystów w Ameryce pod koniec XIX i na początku XX wieku

Ralph Albert Blakelock – amerykański malarz, reprezentujący nurt późnoromantyczny, jeden z przedstawicieli tonalizmu. Malował przeważnie świetliste pejzaże, emanujące tajemnicą, samotnością i mistycyzmem, które stały się cechą charakterystyczną jego dorobku.

Z życiorysu

Ralph Albert Blakelock miał korzenie z rodziny o stosunkowo wysokim statusie społecznym. Jego matka, Caroline Carry, była obywatelką Stanów Zjednoczonych, natomiast jego ojciec, Ralph B. Blakelock, urodził się w Anglii. Na początku swojej kariery zawodowej, ojciec pracował jako policjant, ale później zdecydował się zostać lekarzem homeopatycznym.

W roku 1864 Ralph Blakelock zdał z sukcesem egzaminy wstępne do Free Academy of the City of New York, z zamiarem podjęcia studiów medycznych i stania się lekarzem. Jednak w lutym 1866 r. opuścił szkołę i zdecydował się na karierę artystyczną. Wspierał go w tym jego wuj, który był nauczycielem muzyki i sam malarzem-amatorem, specjalizującym się w pejzażach.

Blakelock rozpoczął malowanie swoich pierwszych obrazów już w 1863 r. i w dużej mierze doskonalił się samodzielnie. Przez pewien czas współpracował z pejzażystą Jamesem A. Johnsonem, który był sąsiadem i przyjacielem Frederica Edwina Churcha, artysty z Hudson River School. Już w młodym wieku rozwijał swoje umiejętności techniczne i wypracował oryginalny styl.

W 1867 r. rozpoczął wystawianie swoich prac w National Academy of Design, choć mimo całego swojego życia i kariery nie zdobył znaczącej sławy. W przeciwieństwie do wielu swoich współczesnych artystów, którzy szukali inspiracji w Europie, Blakelock skierował się na zachód Stanów Zjednoczonych, gdzie przyroda była jeszcze dzika i zachowywała swoją pierwotną urodę. W latach 1869-1871 podróżował po Kansas, Kolorado, Wyoming, Utah, Nevadzie i Kalifornii, a potem udał się do Meksyku, Panamy i Jamajki. Niewiele jest informacji na temat szczegółów tej podróży, ale wiadomo, że podróżował sam na koniu i tworzył obrazy olejne na podstawie szkiców wykonanych podczas podróży. Wiele z jego prac było zainspirowanych obozowiskami Indian, które obserwował z daleka. Wówczas porzucił tradycyjny realizm malarstwa pejzażowego na rzecz sugestywnych obrazów lasów i rzek, które były spokojne i niemal nieruchome.

Twórczość

Jego wyjątkową cechą były innowacje w przedstawianiu motywów oraz ich techniczna realizacja. Jego głównym tematem były pejzaże, zwłaszcza nocne, co przyniosło mu przydomek "malarza ciemności". Charakteryzowały się one soczystymi i jasnymi kolorami oraz sugestywnymi efektami atmosferycznymi, ukazując mgliste tła oświetlone przez światło księżyca. Paleta barw artysty była ograniczona, skupiała się na ciepłych odcieniach brązu, zieleni, żółci i stonowanej szarości. Jeśli artysta był przygnębiony lub rozpaczliwy, jego prace często odzwierciedlały ten nastrój, tworząc melancholijny nastrój. Blakelock fascynował się zarówno rzeczywistością, jak i sferą ducha. W wielu swoich obrazach nie znajdował się jasny przekaz ani historia, ale zamiast tego tworzył intrygujący, wizualny poemat za pomocą barw, form i linii.

Blakelock eksperymentował również z różnymi substancjami, takimi jak ropopochodny pigment bitumen, pokost z dodatkiem kopalu i talk. Stosował bogate, wielowarstwowe tekstury na płótno, korzystając z techniki impastu i szerokiego pędzla lub aplikując pigment w sposób przypominający staccato. Poprzez nakładanie kolejnych warstw farby i karbowanie jej powierzchni szpachelką malarską nadawał swoim obrazom bardzo ekspresywny charakter. Często też usuwał górne warstwy farby przy pomocy pumeksu, co nadawało obrazom jaśniejszy odcień pod spodem i nadawało im miękki, promieniujący blask.

Ponieważ tylko nieliczne dzieła Blakelocka są datowane, trudno jest prześledzić jego rozwój stylistyczny. Niemniej jednak jego sztuka reprezentuje połączenie różnych ruchów artystycznych dziewiętnastego wieku. Jego wczesny styl jest często związany z Hudson River School ze względu na dbałość o szczegóły malarskie. Jednak z czasem oddalił się od tradycyjnego naturalizmu. Jego sceny były często umieszczone w nieokreślonych miejscach, mniej teatralne i nie zawsze dążyły do fotograficznego realizmu preferowanego przez artystów Hudson River School. Jego estetyka bardziej pasowała do emocjonalnych i indywidualistycznych cech malarstwa szkoły z Barbizon, które było bardziej dramatyczne i wyraziste, z korzeniami w europejskim romantyzmie. Mimo że często porównywano go do tonalistów, zwłaszcza Alberta Pinkhama Rydera, jego prace posiadały subtelne niuanse wskazujące na abstrakcję. W końcu twórczość Blakelocka była bardzo osobista, twórcza i subiektywna, wynikająca bardziej z jego wewnętrznej wizji i wyobraźni niż z ówczesnych modnych trendów.


Światło księżyca (nocna sceneria)


Pejzaż z drzewami (1883-1898)


Indiańscy myśliwi z Kanady (1881)